تبیان، دستیار زندگی

هر روز که می گذرد در لابلای روزمرگی ها و مشغله های زندگی، خواسته یا ناخواسته اموری را بر امور دیگر ترجیح می دهیم. کارهایی را مهم تر می پنداریم و بعضی تصمیم ها را به بعد وا می گذاریم. اما در کوران مشکلات، آنگاه که به جرعه ای از رحمت الهی محتاج می شویم، می گوییم ای کاش ... گاهی یادمان می رود همین نزدیک یا کمی دورتر پدرانی هستند که هر راهی برایشان بن‏بستی شده در هزار توی رنج‏ها، که خسته‏ترین مهربانان عالم اند، که قلب خانه اند اما کودکان شان هر شب پیش از رسیدن پدر به خواب رفته اند، پدرانی که در هر سالروز تولد فرزندشان شرمندگی های شان چندین برابر می شود.

گاهی یادمان می رود که همین حوالی مادرانی هستند که در برابر طوفان‏های بی‏رحم زندگی تنها ایستاده اند و هر صبح، با تلنگر عشق، از خانه بیرون می‏روند و شب با کشش عشق، دوباره باز می‏گردند اما سنگینی بار زندگی در توان شانه های ظریف شان نیست. که پیر شدن آسمان چشمان شان را هر روز می توان را نظاره‏گر بود؛ اما کهنه شدن غرورشان را هرگز.

گاهی یادمان می رود در همین اطراف کودکانی هستند که ابرهای دلتنگی، پنجره‏های خانه شان را پوشانده. که دلتنگ یک لبخند پدرانه اند. که کودکی هایشان را مدت هاست بدرقه کرده اند و غصه هایی را می خورند که مال آنها نیست ... گاهی چشمان معصومشان چه راحت یادمان می رود!

موسسه فرهنگی اطلاع رسانی تبیان در پی برگزاری طرح افطاری بزرگ کاربران در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان که با استقبال خوب کاربران مواجه شد؛ در نظر دارد طرح احسان (اطعام ایتام و نیازمندان) را به طور مستمر اجرا نماید و در این طرح در هر ماه یک شب، قلک احسان کاربران تبیان باز شده و با پس اندازهای پر اجرشان سفره ای برای ایتام و نیازمندان گشوده می شود.

اميد كه مقبول افتد!